Als je het nieuws mag geloven, liggen privégegevens van internetgebruikers
gewoon op straat. "Niets is meer geheim", zou je kunnen vaststellen
na de berichtgevingen over Amerikaanse spionage-praktijken. Dat klopt
natuurlijk slechts ten dele. Immers alles wat je ècht met niemand deelt, is nog
altijd gewoon geheim. En iedereen houdt wel iets voor zichzelf; vanwege
schaamte, angst om te worden afgewezen of om wat voor reden dan ook.
Dat het bewaren van geheimen over het algemeen niet heel erg goed
is voor 'n mens, is in elk geval geen geheim. Het is dan ook niet zo bijzonder
dat mensen een stuk meer van zichzelf durven te laten zien, wanneer ze zich
anoniem kunnen uiten.
Candy Chang startte in 2012 in de P3Studio van The Cosmopolitan in
Las Vegas een 'contemplatief' experiment rond anonimiteit, kwetsbaarheid,
vertrouwen en begrip. Geïnspireerd door onder andere het PostSecret-project, creëerde
ze een plek waar mensen - in de privacy van een biechthokje - hun geheime
bekentenissen op dunne houten bordjes konden schrijven.
Elke dag hing Candy deze anonieme bordjes op in de galerie, zodat
de galeriemuren er al snel uit zagen als Shintoïstische gebedsmuren. Een aantal
door haar geselecteerde bekentenissen schilderde ze op grote doeken.
Uiteindelijk - de expositie duurde een maand - hingen er meer dan
1.500 bekentenissen aan de muren:
"I still love her - two girlfriends
and five years later";
"I’m scared I’ll die alone";
"I eat too much cheese";
"Came here married to one girl and
left married to two girls";
"I sold heroin to my friend and it
ruined his life";
"I stole over 15,000 from the company
I work for";
"I like porn more than my husband
does";
"I don’t know what I am doing and I’m
running out of time…"
